Titel: De geheugenpolitie
Author(s): Yoko Ogawa
Aantal pagina’s: 320
Gelezen als: Papieren boek
Genre: Science-fiction
*Recensie-exemplaar gekregen van Uitgeverij Cossee
Yoko Ogawa De geheugen politie samenvatting
“Op een eiland verdwijnt op mysterieuze wijze steeds meer: hoeden, vogels, boeken, rozen… En de verdwijningen blijven serieuzere proporties aannemen. Telkens wordt het straatbeeld weer wat leger en vertoont het geheugen van de inwoners grotere gaten. De enkelen die blijven herinneren, vrezen voor hun leven. Ze zijn bang voor de draconische geheugenpolitie die de taak heeft over deze collectieve vergetelheid te waken en te zorgen dat wat verdwenen is, vergeten blijft. Vervolgingen zijn aan de orde van de dag.
Wanneer een jonge schrijver ontdekt dat haar redacteur in gevaar is voor de geheugenpolitie, maakt ze een schuilplaats onder haar vloer om hem te verbergen. Terwijl angst en verlies hen omringen, klampen ze zich samen vast aan haar schrijven als een laatste redmiddel om het verleden te bewaren.
In De geheugenpolitie reflecteert Yōko Ogawa op totalitarisme en stil verzet, evenals op wat ons nog menselijk maakt. als steeds meer van wat wij kennen verdwijnt. Een meesterlijk verhaal over het houvast dat literatuur kan bieden, over de kracht van het geheugen en de verwoesting die wordt veroorzaakt door het verlies ervan – van een van Japans grootste schrijvers.“
De geheugenpolitie recensie
De geheugenpolitie was een heerlijk boek om te lezen. Wat gek voelt om te zeggen over een boek met een dergelijk onderwerp. Yoko Ogawa heeft met De geheugen politie een spannend dystopie boek geschreven. Het houdt je tot het einde toe in zijn greep. In je achterhoofd weet je al waar het heen zal gaan, maar net als de personages wil je hier niet over nadenken. Wat gebeurt er immers als je je niks meer kunt herinneren. Niet wat een stoel is of waar de geur van parfum je je altijd aan liet denken? Hoe ver zal de Geheugenpolitie gaan?
Japanse literatuur op zijn best
De geheugenpolitie van Yoko Ogawa is zo’n boek dat ik dolgraag besproken had in een college van Literatuurwetenschap. Door het verhaal van de schrijfster op het eiland loopt namelijk een verhaal waar de schrijfster op dat moment aan werkt. Dat verhaal gaat over een vrouw die haar stem langzaamaan verloren is en op een gegeven moment compleet afhankelijk van een man opgesloten zit in een klokkentoren. Een verhaal dat, naarmate je verder in het boek komt, overeenkomsten begint te vertonen met het leven van de schrijfster die steeds meer dingen vergeet.
Verdwenen namen
Wat me nog meer opviel was dat niemand bij naam wordt genoemd. De schrijfster is de schrijfster, haar redacteur wordt R. genoemd en de oude man “oude man”. Je zou haast denken dat het verdwijnen van “namen” al op het eiland plaats heeft gevonden. Zulke kleine details, die niet direct benoemd worden en door de lezer in principe zelf ingevuld kunnen worden, makenDe geheugenpolitie van Yoko Ogawa voor mij tot een ontzettend mooi boek die me nog zeker lang bij zal blijven.
Enthousiast geworden? Koop jouw exemplaar van De geheugenpolitie van Yoko Ogawa bij de lokale boekhandel via Libris.nl!
Deze post bevat affiliate links en ads. Dit betekent dat ik een percentage van het bedrag krijg, als jij producten via deze links op mijn blog koopt. Je betaalt hiervoor niks extra, maar je maakt er wel een mede boekenwurm heel blij mee!
Romi Reads 