Lalalanding, Emily Kocken

Titel: Lalalanding
Author(s): Emily Kocken
Aantal pagina’s: 230
Gelezen als: Fysiek boek
Genre: Nederlandse literatuur
* Recensie-exemplaar gekregen van Uitgeverij Querido

---

Lalalanding samenvatting

Jean Rodin denkt meer dan goed voor hem is.

Ooit was hij een ‘slimpie uit de sloppen’, maar nu leidt hij een machinaal leven als arbeider in een lichtfabriek. Op een dag sterft zijn collega André Verité nadat hij van een hoogte is gesprongen. Jean denkt dat André dood is door zijn schuld. Hij denkt ook dat hij verliefd is op zijn mooie zusje Odilette. Zij gelooft dat ze de anonieme drenkelinge uit de Seine is, een Parijse urban legend. Terwijl Jean de dood van André probeert te verwerken, ontmoet hij de jongere Noël, een faustiaans moment dat hem de kans geeft zijn leven over te doen.

Lalalanding is een lichtvoetige roman over de mysterieuze liefde tussen een broer en een zus in het Parijs van de jaren vijftig.

---

Emily Kocken Lalalanding recensie

Lalalanding zou ik met veel plezier besproken hebben in de colleges tijdens mijn studie Literatuurwetenschap. Het is, voor mij, zo’n typisch verhaal waar op het eerste oog niet veel over te zeggen valt, maar waarbij stiekem toch heel veel achter de woorden schuil gaat. Hierdoor denk ik dat mijn recensie niet zo toereikend zal zijn als ik zou willen. In mijn eentje is het bespreken van een boek toch net iets minder interessant dan wanneer je hetzelfde verhaal zou analyseren met twintig andere personen. Gelukkig was er aan het eind van het boek een fijne verantwoording te vinden, die het een en ander verklaarde. Deze verantwoording zorgde zeker voor enkele “aha!” momentjes!

Leest haast hypnotiserend

Waar ik het tempo van Lalalanding heel fijn vond – de zinnen lazen op een ritme dat een haast hypnotiserende werking op me had – was dit tegelijkertijd een puntje waar ik tegenaan liep. Door de vele komma’s raakte ik helaas zelf af en toe de weg kwijt. Sommige zinnen moest ik enkele keren opnieuw lezen om te zien waar het ook alweer mee begon. Wel vond ik de point of view geweldig. De verteller sprak over een ‘je’ waardoor het las als een soort brief aan Jean en het alles een speels karakter kreeg.

Interessante personages

Als je mijn blog en recensies al een tijdje volgt, weet je dat ik personages het belangrijkste onderdeel van een verhaal vind. Met een goed personage, en een goed achtergrondverhaal, kan een auteur een verhaal voor mij maken of breken. Emily Kocken heeft interessante personages weten te creëren, waar ik graag meer over had willen weten. Ze wist mijn interesse te wekken, maar schaafde slechts langs de karakters zonder dieper op hun wie en waarom in te gaan. Terwijl Jean en Odilette beiden verhalen hadden waar ik dolgraag meer over zou weten!

Het herlezen waard!

Door het tempo heb je Lalalanding binnen de kortste keren uit – het boek telt slechts 230 pagina’s. Hoogstwaarschijnlijk gaat er zoveel meer achter de woorden van Emily Kocken schuil dan ik er deze eerste keer uithaalde. Ik vermoed dan ook dat het boek een herlezing zeker waard zal zijn. Wellicht in een leesclub (om het Literatuurwetenschap-gevoel terug te halen), zodat we het boek na afloop samen kunnen bespreken. Ik denk dat ik dan zoveel meer uit het boek zou kunnen halen!