Vaarwel Roscoe, Céla van Gastel

Titel: Vaarwel Roscoe
Author(s): Céla van Gastel
Aantal pagina’s: 336
Gelezen als: Fysiek boek
Genre: Literatuur
* Recensie-exemplaar gekregen van Meulenhoff Boekerij

---

Vaarwel Roscoe samenvatting

De hele wereld is in shock als multitalent Roscoe Mulder onverwachts overlijdt. Tegen wil en dank doorgebroken als superheld in een hitserie, zat Roscoe nog boordevol plannen en ideeën: schrijver wilde hij zijn, en fotograaf, en muzikant. Het verlies is groot, maar bij niemand komt de klap harder aan dan bij de twee belangrijkste mensen in het leven van Roscoe: zijn grote liefde Livia en zijn broer Rafael.

Terwijl er postzakken vol steunbetuigingen worden bezorgd en social media overstroomt met berichten en speculaties van vriend en vijand, proberen Rafael en Livia grip te krijgen op hun verdriet. Door hun herinneringen reconstrueren ze het leven van Roscoe, een hypergevoelige jongen die worstelde met een neiging om alle leed van de wereld op zijn schouders te torsen. Hij stond altijd klaar voor iedereen en gunde iedereen een tweede kans, van hun weggelopen vader tot de zwerver op de hoek van de straat, maar was er wel genoeg oog voor hem?

Boek recensie Vaarwel Roscoe Céla van Gastel

Céla van Gastel’s ‘Vaarwel Roscoe’ is zeker één van de meest emotionele boeken die ik ooit gelezen heb. Dit kwam natuurlijk door het onderwerp, maar de schrijfstijl en het perspectief dragen hier zeker aan bij. Je leest het boek namelijk als een soort van brief of dagboekfragment gericht aan Roscoe. Door de jij-vorm wordt je als lezer in principe direct aangesproken, wat ervoor zorgt dat je meer dan ooit bij het verhaal betrokken wordt.

In ‘Vaarwel Roscoe’ wordt gerouwd, teruggekeken op mooie momenten, maar zeker ook op moeilijke momenten. Ik mag van geluk spreken dat ik nog nooit iemand ben kwijtgeraakt die zoveel voor mij betekende als Roscoe voor Rafael en Livia betekende. Door het lezen van ‘Vaarwel Roscoe’ voelde het echter in een keer heel dichtbij.

Herkenbare personages

Waar Roscoe aan de ene kant een net iets te perfect persoon leek – hij kocht koffie en donuts voor totale vreemden, enkel om ze blij te maken – kan ik me aan de andere kant ook goed identificeren met zijn personage. Net als Roscoe kan ik me de pijn van de wereld net iets te veel aantrekken. Ik reageer hier niet hetzelfde op als Roscoe; daarvoor ben ik iets te veel een binnenvetter. Wel kan ik intens verdrietig worden als ik op een verkeerd moment naar het nieuws kijk of lees wat er allemaal wel niet verkeerd gaat in de wereld. In tegenstelling tot Roscoe probeer ik mezelf er meer voor af te sluiten. Tijdens het lezen van ‘Vaarwel Roscoe’ kom je er dan ook achter wat zijn manier uiteindelijk doet met zijn mentale gezondheid.

Ik heb hoe dan ook genoten van het boek, ondanks (of juist dóór-)dat het op momenten me diep wist te raken.