De vallei van de paarden, Jean Auel

Titel: De vallei van de paarden
Serie: Aardkinderen #2
Auteur(s): Jean M. Auel
Uitgever: Het Spectrum
Aantal pagina’s: 624
Gelezen als: Fysiek en luisterboek
Genre: Historische fictie
Publicatie datum: 1986
Datum gelezen: 23 januari 2020

---

In De vallei van de paarden lees je hoe het Ayla vergaat, nadat ze uit de Stam verbannen is. Ze is ‘dood’ en ze heeft niemand meer. Ondanks alles heeft Ayla nog steeds de wilskracht om door te gaan. Ze moet haar eigen mensen vinden en met hen een leven opbouwen. Na een lange reis komt ze aan in een mooie vallei, waar ze niets tekort komt. Ze kan er jagen, baden en er is een perfecte grot. Al gauw sluit ze vriendschap met zowel een veulen als een jonge holenleeuw. Ze zijn als haar kinderen. Op een dag komt een van haar wensen in vervulling: ze ontmoet een ander, die net zoals zij is. Zal hij haar accepteren, of zal Ayla opnieuw afgewezen worden?

Enkele jaren terug heb ik ontzettend van het eerste boek in deze serie genoten: De stam van de holebeer. Doordat ik van anderen hoorde dat de serie per boek slechter zou worden, was ik een beetje angstig om het tweede boek te gaan lezen. Het eerste boek had namelijk iets ‘magisch’ voor me; ik heb altijd al een fascinatie met de prehistorie gehad en wilde er graag meer over te weten komen. Het eerste boek gaf mij dat in zeer grote mate en wilde dat niet verpesten door teleurgesteld te raken door het tweede boek. Gelukkig was dat niet het geval.

Ik vond het tweede boek dan ook erg leuk. Maar daar blijft het ook bij. Het was vermakelijk, maar er miste iets van de ‘magie’ die ik ervaarde bij het lezen van het eerste boek. Ook neemt het tweede boek een iets *ahum* volwassenere toon aan, wat keer op keer weer terugkomt in het verhaal. Ik dacht dat het een kinderboekenserie was, maar deze seksscènes zijn toch echt niet voor kinderoogjes bedoelt. Ze zijn redelijk gedetailleerd.

Helaas heb ik hierdoor, en door de samenvatting van het derde boek te lezen, iets van mijn interesse voor de boeken verloren. Het derde deel belooft weer een boek te zijn, gevuld met vurige scenes. Ik denk dat het dan ook misschien nog wel lang duurt voordat ik het derde boek op zal pakken. Laat je echter niet door mijn review afschrikken: tussen de hartstocht van Ayla en anderen door, is de prehistorische magie nog wel aanwezig!